De macabere en fantastische werken van Dorota Jurczak (Warschau 1978) combineren invloeden uit de folklore en mythologie, samen met voorstellingen uit haar eigen verbeelding. De figuren in haar werk zijn voornamelijk schatplichtig aan Oost-Europese iconografie en bestaan in duistere grillige droomwerelden, omringd door antropomorfe dieren, kruipende bossen, haar en allerlei andere dingen van misvormde wezens. De sterk gestileerde werken van Jurczak zijn als fragmenten van een doorlopend surrealistisch verhaal dat begint en stopt zonder enige betekenis te hoeven hebben. 

Werk van Dorota Jurczak is te zien geweest op tal van internationale tentoonstellingen, waaronder de Biënnales van Sevilla en Berlijn. Jurczak heeft haar werk ook gepresenteerd in de Tate Modern in Londen; het Van Abbemuseum in Eindhoven, Kunstraum Walcheturm in Zürich, CAPC Musée in Bordeaux en MMA PS1 in New York. 

De Nederlandse schrijver en kunstenaar Margriet Kemper zegt over Jurczaks installatie met vier keramische schoenen: “Een schoen is altijd een schoen, ook al is het er maar één – dat zegt het ons. Daar komt filosofie om de hoek kijken. Een schoen heeft een zool, een hiel, een tong, een teen, een keel. Maar dat is pure poëzie. Vertoont het werk het begrip ‘schoen’? Ja en nee. De schoenen zijn algemeen en eigenaardig tegelijk. En ja, het zijn onmiskenbaar schoenen, maar waarom van klei? En waarom zo lang? Kijk hoe vertederend ze zijn, hoe gevoelig, hoe pedant, hoe eigenwijs, hoe slim! Het laat zien hoe heerlijk dit werk van Dorota Jurczak is. Er staat: Kijk naar de dingen, hoe prachtig en hoe absurd ze zijn en hoeveel we ervan kunnen leren.” 

Represented by Galerie Mieke van Schaijk