ABOUT BALLROOM PROJECT#1
The first edition of the Ballroom Project showcased selected pieces from eleven renowned galleries, brought together for an innovative artistic act during Antwerp Art Weekend, one of the main art events in town. More than an exhibition or fair, the Ballroom Project is a performance in itself, taking place in the Pekfabriek, an iconic space in Antwerp that hosted many legendary performances and parties. The Ballroom Project is an initiative of Ida Wollens (DMW Gallery) and Bart Vanderbiesen (Base-Alpha Gallery) and is curated by Yirka De Brucker.
For the project, likeminded galleries have been invited to come together in a space that radiates a distinctive ‘out-of-the-box’ impression. Galleries from The Netherlands, Brussels, Ghent and Antwerp meet with a dynamic energy to perform a collective waltz. The invited galleries share the fact that they work with artists who reflect on the condition humaine within the culture of our time. They promote art that is visually and intellectually stimulating in its exploration of the human relationship with – or the paradox between – the ontology of materiality and the archaeology of time and space.
The represented artists are interested both in the physical object and the nature of the meaning of objects, the ding an sich. Some works seem to connect the immaterial world with the reality of tangible objects.
The Ballroom Project not only gets its name from its location, but also from the fact that most of the works establish an embodied relation with the viewer and thus invite you to participate in the dance. Most of the artists who engage in this dance have in common that they approach their art in much the same way archaeologists do: looking at our culture, our habits and our objects with a critical eye, as if the now took place a thousand years ago.
This reflection on time implicates an absence. As Roland Barthes puts it in ‘A Lover’s Discourse’: Absence is lasting, I must bear with it. I will therefore manipulate it: turning the distortion of time back and forth, producing rhythm, opening the scene of language.
The artworks shown in the Ballroom Project manipulate an absence in a similar way as Barthes does with language. The works manipulate the absence through their materiality. The art object functions as a mediator between itself, the surrounding space and the human body. Through this interaction, an interrogation arises on the meaning of time in its relation to the object and the space. Another thread running through the exposition is humor, a certain irony and a playfulness awakened in what we could call a ‘contemporary surrealism’.
While the artists focus on the sculptural and the spatial in this exhibition, a lot of the works presented here are challenging the traditional expectations of a given medium or discipline.
Yirka De Brucker
De eerste editie van het Ballroom Project toonde werken die geselecteerd werden door elf gerenommeerde galerijen, samengebracht voor een innovatief artistiek gebeuren tijdens een van de belangrijkste kunstevenementen van het jaar: het Antwerp Art Weekend. Het Ballroom Project is veel meer dan louter een tentoonstelling of een beurs en vormt een ‘performance’ op zichzelf, die plaats zal vinden in de Pekfabriek, een iconische plek in de stad, die reeds het decor vormde voor een aantal legendarische optredens en feesten. Het Ballroom Project is een initiatief van Ida Wollens (DMW Gallery) en Bart Vanderbiesen (Base-Alpha Gallery) en wordt gecureerd door Yirka De Brucker.
Het project brengt gelijkgestemde galerijen samen in een ruimte die een opmerkelijke ‘out-of-the-box’ ervaring biedt. Galerijen uit Nederland, Brussel, Gent en Antwerpen, ontmoeten elkaar op een dynamische en energieke manier en gaan een collectieve wals aan. De galerijen hebben met elkaar gemeen dat ze kunstenaars representeren die reflecteren op de specifieke condition humaine van onze huidige cultuur en contemporain tijdsgewricht. De deelnemende galerijen promoten intellectueel en visueel stimulerende kunst die kijkt naar de relatie – of de paradox – die bestaat tussen de ontologie van de materialiteit en de archeologie van tijd en ruimte.
De kunstenaars die aan bod komen zijn geïnteresseerd in zowel het fysieke object als in de werkelijke natuur en betekenis van objecten: het ding an sich. Sommige werken verbinden dan ook de immateriële wereld van de ideeën met de realiteit van tastbare objecten. Het Ballroom Project ontleent de naam niet enkel aan de locatie, maar ook aan het feit dat de meeste werken een belichaamde relatie aangaan met de bezoeker en deze zo uitnodigen tot een dans. De meeste kunstenaars die deze dans inleiden en aangaan delen in hun werk een bijna archeologische benadering van de kunst: een kritische blik op onze cultuur, gewoontes en objecten, alsof het ‘nu’ duizend jaar geleden plaatsvond.
De reflectie op de tijd impliceert – zoals Roland Barthes het stelde in ‘A Lover’s Discourse’ – een afwezigheid: Absence is lasting, I must bear with it. I will therefore manipulate it: turning the distortion of time back and forth, producing rhythm, opening the scene of language.
De kunstwerken die getoond worden manipuleren deze afwezigheid op een gelijkaardige manier: doorheen hun materialiteit. Zo fungeert het kunstwerk als een bemiddelaar tussen zichzelf, de omgevende ruimte en het menselijk lichaam. Dit proces instigeert vragen over de betekenis van tijd in relatie tot het object en de ruimte. Een andere rode lijn doorheen de tentoonstelling is humor, ironie, die we zouden kunnen typeren als ‘hedendaags surrealisme’.
Hoewel de focus van dit project gericht is op het sculpturale en het ruimtelijke, is het zeker zo dat veel werken ook de traditionele verwachtingspatronen van het medium of de discipline op velerlei vlak uitdagen en doorbreken.
Yirka De Brucker
